Jak mogło być — piosenka z odcinka „Czas dojrzeć”
Tekst[]
Izabela: Pragnęłam byś mnie dostrzegł,
lecz ty miałeś własny świat
Pora zmierzyć się z przyszłością,
nadszedł kres dziecięcych lat
Jakby się nasz los potoczył,
gdybyś tylko dał mi znak
Bo ze wszystkich rzeczy ciebie będzie
mi najbardziej brak...
Każdego lata chciałam,
swoje serce oddać ci.
I choć to było dawno to,
znów naszła mnie ta myśl...
Jak mogło być
Fineasz: Dlaczego przez te wszystkie lata,
nie mówiłaś nic?
Chociaż możliwe, kto to wie,
że głuchy byłem i
niczego nie spostrzegłem,
Nie spodziewałem chyba się
Teraz wielki swój dostrzegam błąd,
Retrospekcje widząc te...
Dziś nasze wieczne lato,
na zawsze się zakończy, wiem
Choć wykorzystać chciałem każdy dzień,
Zaczynam zastanawiać się...
Jak mogło być
Izabela: Szczęśliwie nierozłączni
Fineasz: Fineasz z Izabelą
I bylibyśmy parą...
Izabela: W skrócie po prostu "Finabelą"
Fineasz: Otwierałbym przed tobą drzwi,
przed deszczem chronił i ulewą
Izabela: I trzymałbyś mi włosy,
gdybym się struła salmonellą
(Struła salmonellą...)
Izabela i Fineasz: Moglibyśmy zostać parą,
lecz nie powiedziałeś/aś nic
I choć pragnęłam/ąłem więcej, wiem,
że męczyć będzie mnie ta myśl...
Jak mogło być
Jak mogło być
Izabela: Jak mogło być.
Błędy[]
- Kiedy Izabela wyciąga portfel i spada z niego zdjęcie dorosłego Fineasza, wyciąga je, ale portfela już nie ma.